Sen Martıya Ben Rüzgara

Başar:: Odamdayım sabah 7 dünüm bugunle karıştı,gözkapaklarım direnci zorluyor Kimse bilmiyor hayatın belki beyhude ,yasak sokakta tek bir başıma yürüdüm hep tek bir şahidi Benim hayatım ömrümün bakışları,benim dilimle birleşir Hayallerim memleketim, toprağım gibi çorar,kendini bırak sırtıma bıçak misali bekleyişlerimde bitti Yolda tek bir yoldaşım,çöpçüler ve bekçiler yolumu bekliyen , Yaşamda anlamı yalan pencerem açık bakan, içeri hava değil duşarı hep duman çıkar, Benim odamda müzik dinlemek yürek ister,kaldıramaz felsefen,kavga çıktı aniden Aldı maznum ahını, küçük düştü gözyaşım şakaklarında kar mı yağdı Benim sesim ağlamaklı kaldı yaz ayında canımı yaktı,,canımı yaktıın.... ::nakarat:: Sen derdine ben gözlere yandım hayatımın içinde kasvet Sen martıya ben rüzgara selam eden kolumda yok kuvvet Uyku yok yine ölümle dans ederken yüzüm aldı hasar,kolum kesik geçmişimde hatırlamak isterim Düşmanımda var bir tafya bende kumanda proleterya oyun değil yaşam geçmiş anladım Yaşımsa geçti gitti geçmi kalmışım, başımda ağrı yatağa yapıştım durma dön be dünya bense alıştım Canımı canına katmışım,herbir insanınsa derdi aynı hiçbir sorun yoktur sanki,yeter dilim tutuldu İçim seçimlerimde hak dilerse geçim derdi çetin sanki elim gitti cebime öfkemin yerinde yel mi esti Tekin hayatta büsbütün kimim be harbi bitmişimde gözlerinde dinmişim Korkulan duvarların bu sorgusunda tek bir sigara,demledim çayım yanımda sade sendin bergüzar Haydi elimi tut be istemedin yerdeyim, götür beni semaya armağandı kuşlara,,,kuşlara.... ::nakarat:: Sen derdine ben gözlere yandım hayatımın içinde kasvet Sen martıya ben rüzgara selam eden kolumda yok kuvvet