Sadboi

Nasa harapan ko na Pero 'di ko makuha Parang hangin lang o kalawakan 'Di ko man lang mahawakan Dulot 'to ng aking kaduwagan Na parang walang hanggan Tulad ng karagatan Ng mundo na ito Isa akong damuho Mga pagkakataon Pinapakawalan ko Sa pagtagal ng panahon Dito lang sa'king kahon At ako'y aagnasin Mundo'y 'di papansinin Aasa na lang sa hiling Na diwa ay maaabot ko pa rin Mundo'y umiikot lang Kahit di ko pa alam kung saang lugar ako mapupunta Malalaman ko pa ba ang mga natitira Sa aking kamay na mga pahina Tuluyan nang nawawala, aking mga salita Sa paikot-ikot na kahungkagan Nabubulok na buhay ko'y walang patutunguhan Bahag-buntot lang lagi Kaya ok lang na mahuli Boses na mahina, 'di makulayan ang mga mithi Alam naman na kailanman na 'di ako magwawagi Alam ko nga, pero umaasa pa sa sandali na Mabigyang ilaw ang mga Nagtimping salita at Maalis saking balikat Ang mga isip ko na Mabigat at 'di ko kaya Maibahagi ko na sana Mga nadarama ko Bago ako maglaho Titingnan na lang ang mga bituin At iisipin kung pano sila mapapasakin At kahit ang mundo, ako'y iwanan Alam ko na sa kabila, ako ay may tahanan Mundo'y umiikot lang At aking natuklasan na ito'y wala man lang pakialam 'Di na maaabala sa mga walang kwenta Na boses na sa utak, gumagambala Ok lang na mawala ang mga pansamantala At walang silbi na pagpapalayaw Nabubulok na buhay ko'y may bago nang daanan