ZİNCİR

Boğuyor mu düşler seni Boğuyor mu yerde ki zehir Kalbine kitlen gözler nehir Durduğun noktada daha çok delir Gökyüzü silahım huzurum değil Bittiğim noktada mermimi verin bende ki daha çok hedefime gelir karşıma geçsin kefenini giyip Yoksul çocuklarda fırtına koptu Güneşimi gömdüm zengine soygun ritmim yirmilik hayalim yanında viski bitti mi sandın filmim güçlü bişey yap ömrüne yetsin Sokakta teksin okyanus tek benim varsa bi şeklin gözleri kapatıp kalbime ektim tohumları dinlesin beni hep torunlarım koşuyorum hala yorulmadım durulmadım daha boğulmadım Sorunlarım büyük olabilir oyunların birgün bozulacak kuralların Dünya Dünya Dünya Denedim yolları baba denedim daha çok zarar kenevir zihnime masal uçmadı bu kadarı Nasa düşleri küflet değmedi bana Yarınlara yama yaraları sarar bu ritmime para kitleri kırdım durmadı zaman yorgun sigarama değmesin nazar Varsa bi halin gecelere uçarsa kahin yarınları görmek ne kadarı adil yaşıyorum kuytularda ben hergünüm aniden biter bir sen bir ben döktüğüm alın terim yeter Yaşadığım busnines kafaların içinde kalmadı kristal hepsini kırdım yürüdüm yolları dargın Geceleri üstüme gelme ve öfkemi aştım Doldu mu sabrın Gözlerim görmez gemileri yaktım Kalmadı aklım Gerilere döndüm düştüğüm yerden kalktım Başardı Baykuş Gecelerim haksız bilemez hiç biri ne kadar taktım hepsini Duramadım tanrım bulamadım hiç dengemi Kaybet tüm renkleri Kapat bu gözleri kır denklemi Bulamaz hiç biri bul öfkemi Yıldızlara bak ve de bul gözleri