Yangınlar

Bir gecenin ayazında düşünceler uzaklaşmak istiyorsan Kaldır kafanı gökyüzüne bak rahat yatak Olur çatak misali ettirmez rahat Karanlıkta kal biraz tüm ışıkları kapat Varoluşsal taze sancılar gelir bakar yüzüme gider Sanki hatırlatıcılar kafamda birkaç tane İmtihan var aynı anda çözdüğüm Cevaplarında kördüğümler ayrışamazlar İstanbul bezgin rüzgar hayli keskin Naralarım suskun bakışlar öyle yorgun Sen de itiraf et haydi kendine Bu kadar beklemiyordun ve bilmiyordun Yüzünde çiçekler açtırmayan bu şarkı Açar gerçekleri pek tabii ki dinleyemez ütopyanın sakinleri Gelirse onların misafiri Giderse bakmaz arkasından döker suları seyredip Beklemem ben cevaplar sorularıma kadar İçimizdeki öfkeli sönmez yangınlar Sendelersem sebebi hoyrat fırtınalar Yel olurdu eserken ateşime bi yangın var Hikayemin kahramanı belli değil alegorik bi yansımaydı öğretilen hayıflanmalardan ibaretti şarkılarda dinletilen Sayıklardım her vakitte duyduklarımı Ve sonra birden sustum Günler sonra yerime pustum Benliğim derinlerinde sipsiyah bi kuzgun Onu da kaybedemem içli dışlı olduk kısa zamanda Terk edemem defalarca zaten oldu hayli bozgun Kaç hafta geçti ellerimde ufalıyorken eskiler Ben aynı yerdeyim kulaklarımda çalan ezgiler Yukarı bakar burada bu kara mermerin altında Sahneye kalkacak bir çocuk var ellerinde çizgiler Hayata baktığım pencerem bazen çiçeklerle kaplı Bazen eski hatıralarımdan hüzünlerle saklı Fark etmez her halükarda var dileklerim Gerçek olmayacak kadar güzellerini beklerim Gerçek olmayacak kadar güzellerini beklerim Var Benim dileklerim Gerçek olmayacak kadar güzellerini beklerim Beklemem ben cevaplar sorularıma kadar İçimizdeki öfkeli sönmez yangınlar Sendelersem sebebi hoyrat fırtınalar Yel olurdu eserken ateşime bi yangın var Beklemem ben cevaplar sorularıma kadar İçimizdeki öfkeli sönmez yangınlar Sendelersem sebebi hoyrat fırtınalar Yel olurdu eserken ateşime bi yangın var