Brief Naar Mij

Kon ik je hand nog maar is vastpakken Kon ik je nog maar is zien lachen Om grappen die we maakte met onze maten Konk nog maar bij j terecht met al mijn vragen Het zou mooi zijn als je nog wel eens kan zien Als je moet huilen doe het dan zonder verdriet Het zou mooi zijn als je ons zonder angst verliet Gewoon zo dat je er in je slaap voor kiest Tuurlijk zullen er mensen zijn die pijn hebben Vooral je naasten, die je van dichtbij kende Je kids staan er op jonge leeftijd alleen voor Die zijn sterk, en hun leven gaat gewoon door Bind de brief vast aan een vlieger, laat hem zweven Zo komen we elkaar wellicht in het midden tegen Voor altijd in het hart ik zal je niet vergeten Ik kijk in de spiegel en ik kom mezelf tegen Het is een brief naar mij Ik schrijf hem aan mezelf Het is geen afscheid Maar een reflectie van tijd Zou je willen vastpakken, zeggen dat het goed komt Stel je gerust, niet wetend welk word van me tong rolt Hoop dat ik elke ochtend weer wakker word Zodat ik kan zien hoe mooi de zon opkomt Je trek je terug in een kamer vol rust en stilte Om te draaien in je eigen wereld vol kou en kilte We temmen het geluid als een kooi vol leeuwen Van buiten lijk je rustig maar van binnen schreeuw je Vraagt om hulp maar er is niemand die je horen kan De maatschappelijke druk is een kille moordenaar Tis verre dan voller dan en voller gevuld dan de rand Hakken over de sloot is met de tenen al gesprongen jo Kijk naar me legancy en wat ik achter laat Schrijf geen geschiedenis maar kinderen met een traan Ik vind mezelf zwak en dat doe ik ze ook niet aan Ik lik de brief dicht het is tijd om te gaan