Annem (Azeri Şiir)

Ne hız ellerini üzdün dünyadan Balanı tek goyup nereye gettin ? Nasıl yog olurmuş bir anda insan Sanki bu dünyada hiç yog imişsin... Güneş gurub etti, o da garardı Bir anda yog oldun sen heyal gibi Şimdi düşünirem senden ne galdı Gönlümde hatıran kara hal gibi... Meni boya başa yetirdin anne Bize borçlu bildik her zaman seni Sen meni dünyaya getirdin anne Mense yola saldım dünyadan seni... Sen mene beşikte ninni çalmışsın Ninni çalsam sana men de mi ? Senin şirin şirin ninnilerini, Sana gaytarayım cenazende mi ? ''Uykun şirin olsun'' diyerdin mene ''Uykun şirin olsun'' deyim mi sene Gerek men başına dönüp dolanım, Meni hayat için hep uyutanım, Söyle ölümçün, Söyle nasıl uyutayım seni men bugün ? Bu nasıl dünyadır anlayamam ben Cilvesi cürbecür, rengi cürbecür Dün öz nefesiyle seni isiden Bugün buza dönüp, taşa dönüptür... Bu nasıl dünyadır... İnsanoğlunun hayali göktedir gendi yerdedir Sağken omuzunda hayatın yükü Ölende ceseti çiyinlerdedir... Bu nice dünyadır, bu nice dünya Ölüm hakikat hayatı rüya Derdimin gamımın ortağı sendin Niye yüz çevirdin ya niye menden ? ''Derdin mene gelsin'' diyerdin hani ? Niye dert ekledin derdime ya sen... Annem, annem kimse seni darıltmamıştır, Men seni darıltan kadar... Şimdi kime açsam derdimi bir bir, Kim menim derdime yanar sen kadar ? Evin her küncünde görünür yerin Gözüm ahtarıcıdır anne, ey anne ''Ninem hani'' diyor küçük azerin Ne cevap vereyim ona ey anne Bilmem, bilmem bu ölüm nedir ? Ha sen hayattayken ey annem Nefesin ey annem hala evdedir Kendin yer altında taşa dönmüşsün... Bögün, bögün yeddin oldu annem Yeddi gün bizimle beraber ağlar odalar Sene, yalnız sene demek eçün Gönlümde bilsen ne gadar sözüm var... Kimleri çağırak bugün yeddiye Halalar bacılar soruyor mene Anneme soralım o bilir diye Men yüz tutuyorum senin odana Annem, annem ısmarlandın anne torpağa Bu ölüm sineme çekti dağ benim Sen benim arkamda benzerdin dağa Sanki de arkamdan uçtu dağ benim... Gızımın adıdır senin öz adın Bu da göz dağıdır bana bugünde Son defa sen mene bakıp ağladın Suretin mezara gitti gözümde Ömrü başa vurdun altmış yaşında Altmışın üstünde durup yaşında Artık senin için durduğu zaman Ölüm menim için dolaşır Gün olur akşam, Vakit geçer, sen menden uzaklaşırsın Men sene günbegün yakınlaşırım... Annem öz ismini gızıma verdi Annem torununu çok istiyerdi Küçük torununu goyup yerinde Annem tam sakince dünyadan getti Gızımın meyilli nazarlarında Annemi görirem, annemi şimdi... Torun ninesine benziyor aynen Büyüyor, yüceliyor yılbayıldızım, Yeniden büyüyor annem, yeniden Annemin özüdür tam sanki gızım Hayat kendi garip sırlarından Bize renkli renkli muciz gösterir Gızımı ismiyle çağırmıram men ''Ey anam'' diyirem, o da ''hay'' verir... O menim annemdir, o menim annem Ancak bir farkı var bunu yadsımam Bir vakit annem mene ''can, can'' diyerdi Şimdi men anneme ''can, can'' diyerem... Bir vakit annem meni çok istiyerdi Şimdi men annemi çok istiyirem Men annemi çok istiyirem... (Türkü) Men seninen vardım anam, Sen yoksan mende yokam anammm... Menim anam, özüm anam, can anam, canım anam, özüm anam, anammm... Sen mene can, can diyerdin, Oysa ki sen menim canımdın anammmm... Gettinde, gettin de dönmedin, meni de yanına al anamm, Can anam, can anammm... Şair: Bahtiyar VAHAPZADE Seslendiren: Bedirhan GÖKÇE Türkü: Gökmen