Dağladı Dağlandı Gönül

1.Şiir: Cân alıcı gözlerinin aldı beni bir nazarı Onmayıcı derd ü gama saldı beni bir nazarı Gamze-i gaddâr okuna şîve-i reftâr okuna Hoş leb-i güftâr okuna çaldı beni bir nazarı Dâğladı dâğlandı gönül zülfüne bağlandı gönül Ansızın avlandı gönül buldu beni bir nazarı Zülfünü boynuma takıp cânımı derdine yakıp Kirpiğini süzdü bakıp deldi beni bir nazarı Kâkül ü ebrûsu ile dîde-i âhûsu ile Gamze-i câdûsu ile deldi beni bir nazarı Gönlümü meftûn-sıfât dîdemi Ceyhûn-sıfât Hulûsî Mecnûn-sıfât kıldı beni bir nazarı 2.Şiir: Melâhat mülkünün şeh-i hûbânı Mürüvvet kânısın cânım efendim Âfitâb-ı hüsnün tutdu cihânı Mürüvvet kânısın cânım efendim Garîb bir bendenim hâk-i râhında Devr etsin her demim hoş penâhında Sâye-i lutfunda izz ü câhında Mürüvvet kânısın cânım efendim Anladım sultânım işâretinden Va'd ü vaîd ile beşâretinden Kat'-ı ümîd etmem inâyetinden Mürüvvet kânısın cânım efendim Bahâr-ı ömrümün neş'eli çağı Dîdemin kan yaşı sînemin dâğı Gülistân-ı hüsnün cânımın bâğı Mürüvvet kânısın cânım efendim Hulûsî nâgehân ol şehenşâhın Erip dergâhına bu âh u vâhın Bendesi desinler Karîbu'llâh'ın Mürüvvet kânısın cânım efendim