Fabrika Kızı

Gün doğarken her sabah Bir kız geçer kapımdan Köşeyi dönüp kaybolur Başı önde yorgunca Fabrikada tütün sarar Sanki kendi içer gibi Sararkende hayal kurar Bütün insanlar gibi Bir evi olsun ister Bir de içmeyen kocası Tanrı ne verirse geçinir gider Yeterki mutlu olsun yuvası Dışarda bir yağmur başlar Yüreğinde derin sızı Gözlerinden yaşlar akar Ağlar fabrika kızı Oysa yatağında bile Bir gün uyku göremez İhtiyar anası gibi Kadınlığını bilemez Makineler diken gibi Batar hergün kalbine Yün örecek elleri Her gün ekmek derdinde Gün batarken her akşam Bir kız geçer kapımdan Köşeyi dönüp kaybolur Başı önde yorgunca Fabrikada tütün sarar Sanki kendi içer gibi Sararkende hayal kurar Bütün insanlar gibi...