Çocuk

Küçük bir çocuğun kumdan kalesini yıktın bugün Özenle hazırlanmış sorularını ezdin geçtin Umurunda bile olmadı bir an akan o göz yaşları Ardına bile bakmadın gittin Ve kaldı çocuk Alışıktı belki yıkılmasına hayallerinin Ama bu sefer çok üzüldü Hevesi kırıldı ve pes etti Topladı kovasını Sildi akan göz yaşlarını Bir umut döndü arkasına baktı Ama sen bakmadın Çocuk Hep ağladı Unutamadı o günü, o anı Hep hatırladı Çocuk Yalnızdı Anlatamadı kimseye, içine kapandı Yaşlandı Çocuk Hep ağladı Unutamadı o günü, o anı Hep hatırladı Çocuk Yalnızdı Anlatamadı kimseye, içine kapandı Yaşlandı