Yorgun

Verse 1: Hayatım rapti çocuktuk ve akıl başta değil Gözüm kara çekil kenara yeni bir akım başlatayım Hayat çatık kaşlı gir derinlere çakıl taşlı bil Ömrümden aldınız ve bu insanca yakınlaşma değil Kapıda bekliyor ecel günüme sekmiyor gecem Bir yol verin bir umut var kaçıncı köprüden geçem Ciğeri söktüler geçer mi? Kanımı döktüler geçen Rotayı kaybeden fakirin yönünü köklüler seçer İçimde kendime düşman kesildim hemde tüfek tankla Ver bir sigara yaad edip dünü gel de düşek bankta Kendi tok yatar fakat bana bahsetmekte haktan Öyle darbe vurdular ki bıkmadılar taşlamaktan En nihayetinde toprak olduk hangimiz doydu? Beni bu denli yazmanın eşiğine hanginiz koydu? Bilinmez bu yol biter mi? Hangimiz yorgun? Hangimiz büyüdük şimdi hangimiz olgun? Nakarat: Hayatım monoton rap yolumun düzlüğüdür Yüzüme bak hemen neden unuttun üzdüğünü? Yarına küstüğünü Bilirim hepimiz yorgun Verse 2: Aklım da benle beraber gelişti hep Ve kendim oldum her zaman be dostlarım değişti hep Çünkü; inanmadılar bana bir gün demiştim hep Bu yolda kazanacağım ve rap ile mutluluğa eriştim hep Ve kalan sahalar hep bizimdi çünkü benden izin vardı Çektim al benim urganım bu boyna izin aldı Küllerim dağıldı havayı tümden isim sardı Benden aldıklarını koy bir kenara kendin ol ve saldır Öyle gel, kafan karıştı biliyorum da durum bu Kendimizle yüzleşirken engel olur kuruntu Sen unuttun çünkü kalbin aç ve kanını kuruttun Çek ellerini yüzünden artık bitti suları durulttum Yorgunluk gözaltlarıma makyaj oldu bilin Benle gelen binsin hemen diğerleri vagondan inin Söylemem bitirin şeytanın sofrası kuruldu Burak bir akşam üstü sokaklarda vuruldu. Nakarat: Hayatım monoton rap yolumun düzlüğüdür Yüzüme bak hemen neden unuttun üzdüğünü? Yarına küstüğünü Bilirim hepimiz yorgun