İpucu

Karşımda taş binalar,ardımda sıra dağlarKarşıya sensiz geçersem özlemimden sırat ağlarBeni ağzını tutamayan bir şerefsizle karıştırmaSeni anamdan çok sevdiğim kadar sır hatalarDudaklarımın sana olan uzaklığımdan hırsımÖmründe kaç kişiyi yokluğundan tanırsın ?Ocağın ortasındayız,seni uykuya satan tan hırsızBeni ancak tümüyle gittiğimde tanırsınŞehrin sükûnet anında ışıkları söndürüpBeni kimsenin görmediği bir karanlıkta öldürünAradığım yakın zamandan uzak bir çöl diyarındaKendini zâiy etmiş perişan bir zaatın gömdüğüBen eylülün 4üyüm sen aralık sonusunYaprak,yağmur ve kar kadar şiirlerin konusuSenle dolar avucum,maneviyat havuzuAklıma her geldiğinde elim elimle kavuşur Sırf,senin aksini yansıtıyor diye aynaları kırdım,döktümBeni söndürdün,seni ben yaktım,bizi kim gömmüştür ?Dert benim,en hası 5 para etmeyen aşk için taklalar atma sakınKimi dert ister gibi zevk işler buna ne zaman kâr ne akılSeni görmemi engelliyor kışın sisli perdeleriAyaklarım bir çocuk gibi bekliyor gel demeniSana olan aşkımın hamlığından yerme beniAkıl bir dedektif aşk kayıp inan serde benimElimde bir harita var ipucu topluyorumİnanmayana aşk azap ve kimsesizlik korku yoluİnanabilen için ne denli sarhoş olursan olYolundan hiç şaşmadan huzura çıkar aşk motoruYokluğunda yeni doğan bir bebek kadar suskunumHer manâ anlamsız gelir yoksa kader kuşku mu ?Geldiğin hergün için bir can azad eden bu elGittiğin her saat için bir bahar renkli kuş vururYeryüzüyle gökyüzünün arasında gülyüzüSırma saçlı derdinden anlar mı tüysüzünGönül meyhanesinden şaraba bir dost yanaşır derki;Aşkın sırsa güzeldir sır kainatın örtüsüSırf,senin aksini yansıtıyor diye aynaları kırdım,döktümBeni söndürdün,seni ben yaktım,bizi kim gömmüştür ?Dert benim,en hası 5 para etmeyen aşk için taklalar atma sakınKimi dert ister gibi zevk işler buna ne zaman kâr ne akılSeni ellerimin üstünde tutabiliyorsam eğer aşkın hafifliğindenŞimdi kalk oturduğun yerden hafif hafif gelBurayı bir tek ben biliyorum birde sen bil isterimSeni unutmak kadar zordur unutabilmek ezberi