Bahar Destanı

Bin izz ü naz ile eyyam-ı bahar Kuh-u nezaketten gösterdi seri Kahraman zemheri efe ruzigar Çekti taburunu kıldı seferi Çiğdemle menekşe bir nice eyyam Soğuk korkusundan sürmedi ahkam Teşrifine hasret çekerken encam Nevruz sultanının geldi haberi Asrında ıspanak geldi zuhura Hak kısmet eylesin ehl-i gurura Müflisleri soğan bahr-i gurura Gark etti lutufla çok derbederi Ardınca yetişti pırasa zeybek Baş açık eğninde sade bir gömlek Donu yeşil sakal beyaz hem seyrek Şeyh söğüt kuşatmış ona kemeri Kara gözlü uzun ayaklı laklak Nagah gelip çaldı kapıyı tak tak Haremsarayına girdi daltaşak Topladı başına hep serçeleri Halvethanesinden ibibik hala Nevruz'u görünce oldu budala Belinde peştemal başında vala Naz ü nezaketle çıktı dışarı Baş kaldırdı marul bak o esnada Yeşil came giymiş geldi piyade Sirke yoğurt zeytin sarımsakzade Çıktı istikbale bu dört kemteri Sümbül kaküllerin döktü gerdana Açtı nikahını girdi meydana Selam verip susam durdu bir yana Erguvan da geldi girdi içeri Gördü menekşeyi müflis nüması Aldı aguşuna gecesafası Kara yüzlü pire başlar belası Tahta kehlesiyle çekti askeri Baş eğmiş rüku'da ezhar-ı yıldız İbadetle meşgul geceyle gündüz Kendi aleminde dervişan Nevruz Varıp dağbaşına atmış minderi Baş açık karanfil ruy-ü semaya Açıp nikahını durmuş duaya Hüsnüyusuf gibi bin mehlikaya Hükmeder çiçeğin bu seraskeri Yeşil hil'atlere gark olup zambak Gösterir Mansur'a sırr-ı Enelhak Bunlarda bu sırrı görmiyen ahmak Noksandır imanı kılsın hazeri Sarı şebboy ile beyaz gülizar Sarmaşdolaş olmuş bu iki dildar Kuşe-i uzlette fesleğen nigar Mest eder mestane ehl-i dilleri Zib-i tavus gibi solmaz çiçeği Rengarenk urunmuş nakşı ipeği Kadife denilen gözler bebeği Devr eder estikçe seher yelleri Kuşattı dünyayı türlü çiçekler Hayrette kaldılar cümle melekler Hasretin çektiğim sivrisinekler Takmış takıştırmış geldi hançeri Başladı şiddetle esmeğe poyraz Yoktan peyda oldu cüzi bir ayaz Çıkageldi hemen kırlangıç cambaz Haşir neşir dedi geçti ileri Gelir gök yüzünden nara-i Ya Hak Nedir diye baktım gördüm hep çaylak Yağlı kurşun gibi imanı çıplak Pervaz edip gelir gayet haşarı Geldi o biçare seyyah akbaba Koymamış geçmedik şehir kasaba Başında kargalar gelmez hesaba Kimi gak gak git der kimi ileri Başladı geçmeğe turna taburu İbretle kim baksa aklın şaşırı Karakuş denilen imanı kuru Geçti önlerine çekti neşteri Divane turnalar tuttu bir feryad Bozdu saflarını o kafir cellad Meyus oldu ahır misal-ı Şaddad Geri geldi ol hep kuşlar kaşmeri İnci gibi aktı ab-ı revanlar Seyrana çıktılar taze civanlar Elvan elvan açtı cümle fidanlar Saçtı yer yüzüne miski amberi Gark oldu bir gece ziyaya dünya Safbeste bülbüller oldular nüma Yıldız böcekleri önünce zira Sahn-i gülistana çekti feneri Yeşerdi bülbülün ziyaretgahı Canan illerinin açıldı rahı Uyarıdı uykudan har-ı siyahi Çekti bülbüllere karşı teberi Düştüler feryad ü zara bülbüller Hazır etti cismin nara bülbüller Garip garip bakıp hara bülbüller Melül mahzun gezer zir ü zeberi Uyandı bülbülün zarına güller Arz-ı cemal etti yarına güller Yandı bülbüllerin narına güller Kafir dikenlerden yangın ciğeri Güller güftar eder bülbüller ağlar Bülbüller zar eder hep güller ağlar Güller firar eder sümbüller ağlar Tuttu gülistanı matem sereri Maşukundan cüda düşen aşıklar Nice ah etmesin bağrı yanıklar Ağyar dedikleri zu'mu fasiklar Helak etti nice şab ü kibarı Hakikat yarına çekenler hasret Gülzar-ı fenaya eylemez rağbet Eğer bir aşıkta var ise gayret Varsın pervaneden alsın hüneri Akıle mizan-ı hikmet bu dünya Münkire esbab-ı ibret bu dünya İnsana bir büyük nimet bu dünya Bu yerden açılır maksadın deri Hamdolsun bahara erdik Kadriya At sürüp meydana girdik Kadriya Şeş çehara beş yüz verdik Kadriya Tarih ettik girdiğimiz zararı