Sen Neymişsin Be!

Yüzüne bakınca adam zannettim. Gözümde büyüdün, sen neymişsin be! Gülen bakışlara tenezzül ettim, Çok masum göründün, sen neymişsin be! Tercihimi senden yana söyledim, Sevginden bir parça minnet bekledim. Vaktimi peşinde zayi eyledim. Tuzağa düşürdün, sen neymişsin be! Gül deyip koparttım, battı dikeni Anlamak istedim olup biteni, Açıldım ummana, açtım yelkeni Rüzgârı döndürdün, sen neymişsin be! Meğerse elinde marifet çokmuş, Senden yetenekli hiç kimse yokmuş. Riyakâr gönlüne müptela olmuş, Ateşi söndürdün, sen neymişsin be! Nasıl bir kibir bu, nasıl bir eda? Bilmeyen sanır ki, yok senden âlâ Yufka yüreğinden şüphem yok amma! Şeytanı güldürdün, sen neymişsin be! Ukala tavrına şaşırdım kaldım, Karşımda nadide çiçek var sandım. İnsanlığın ölmüş, rahmetle andım! Tarihe gömüldün, sen neymişsin be!