Doomed

(Dime κράτα ανάσα για τα επόμενα) Ο Καρακώστας μου λέει Μήτσο πες τα ώριμα Ωριμάζουμε μαζί με τον χρόνο, επιβιώνω Κι ας χώνω ραπ μέσα απ'τα λασπόνερα Γεμάτος σαν τα αστικά γελάω ειρωνικά Γιατι βρήκα τον εαυτό μου ξανά Περπατάω στην Καραολή σκέφτομαι φωναχτά Εδώ μιλάει η καρδιά, με γλώσσα βαριά 2310, απο το μέγαρο μέχρι του δήμαρχου τα πακέτα Ή στην Ικτίνου μπουκέτα Δεν πετάω πετσέτα, αγκαλιάζω την Τόκυο Και φεύγω ένα βραδυ με το χρηματοκιβώτιο Χτύπα το ατσάλι όσο είναι ζεστό Δώστου μορφή, ο λόγος κόβει σαν το σπαθί Ο ιός της κοινωνίας δεν θα αργήσει να ρθει Κι οταν έρθει θα σημάνει βιβλική καταστροφή