Biraz Kahve Biraz Rengi

Arafın dipsiz delhizlerinden birinde kılçıklarıma yapışmış kalbim. Soğukluğun sahi. Dudaklarımda teninden kalan üç beş kırıntı. Ses tonum cılız ve sakin.birazda ağlamaklı sanki. Olgunluğunu yititrmişcesine haykıyor kalbim Gecenin en yalın halinden daha bir sade daha bir sendin Oysa afitapımı kaybetmiştim çocukluğumda Yüzyıllardır karanlığa mahkumum. Karabulutum baki. Kifayetsiz kalan kelimelerdim nokta koyduğunda Dayanması zor,düşünürken bir başkasını koynunda Karşına çıkıp sürekli neden diye sorduğumda Basit bir bahaneyi yumruk yapıp kalbime vurduğunda Ruhumu seninle kaplı bok çukurunda bulduğumdan Geçmişe saplı kalıpta zamana karşı koyduğumdan Gözyaşlarımı okyanus yapıp kıyıya vurduğumdan Sonbaharda yaprak olup sürekli solduğumdan Şafak sökmez bu kahverengi evrende… Meteor yaraların kalbimde oluşan derin kraterler Solungaçları yosun tutan bir öykünün kahramanlarıyız Öznesi gizli cümledeyse sade bir yüklem Arşa yükselen soğuk beton duvarlar binlerce kilometre Birlerce fersah, zor olandı sana dokunmak Tüm bu olumsuzluklara rağmen dirençli olmak Gecenin bir yarısı durup yeniden hayallere dalmak Hangi fezadasın,söyle hangi diyarda Hangi engebeli ve çorak kalbin hangi yolundasın..