Buruk

Artık senin olmadığın bu ev Benim cehennemimdir Bıraktığın bir yarım hayat Benim tesellimdir Gözyaşlarım akmıyor artık Gözyaşlarım senindir Bak çocuklar hiç gülmüyor artık Bunun suçu benimdir Aah içimde, aah içimde Sen giderken, eğilen yüzüm Benim acizlğimdir Bastığın her, kaldırım taşı Senin, cinayetindir Durdurmuyor, hiç durmuyor artık Zaman felaketimdir Hergün can alıp, her yeni gün veren Umut benim zehrimdir Aah içimde, aah içimde Kırık dökük, bir can Yitik bitik, bir kalp Yanık yenik, bir aşk var içimde Zifir siyah bir his Feryat figan bir ses Emanet bir nefes var içimde Kırık dökük, bir can Yitik bitik, bir kalp Yanık yenik, bir aşk var içimde Zifir siyah bir his Feryat figan bir ses Emanet bir nefes var içimde Buruk, buruk, buruk, buruk Buruk, buruk, buruk, buruk (buruk) Seni, sen giderken gelen yağmurlara emanet ettim O çok sevdiğin kır çiçeklerine, vazgeçerek sonbahardan Seni taze ılk baharlara emanet ettim Seni çıkmaz sokaklardan uzun yollara Karanlıktan, aydınlığa emanet ettim Derinlerden bulutlara, siyahlardan beyazlara emanet ettim Tüm yazgıları silip ellerimle, seni başka bir kadere emanet ettim Seni kendimden sakınıp, bir başka kalbe emanet ettim Seni bir felaketten esirgeyip, bir umuda emanet ettim