Kaybolan Oğul

Beni dinleyin ey sevgili canlar Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Bir misal dinleyin, ey kaybolanlar Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Bir adamın iki oğlu var imiş Genç olan babadan miras istemiş "Malından payımı isterim" demiş Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Baba da servetini paylaştırmış Küçük oğul her şeyini toplamış Ayrılıp uzak bir diyara gitmiş Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Dönün yuvaya Orada uçarı bir hayat sürmüş Varını yoğunu çarçur harcamış Bir lokma ekmeğe de muhtaç kalmış Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Oğul birinin hizmetine girmiş Domuz gütmek için otlakta durmuş Domuzların yediğine razıymış Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Nihayet de aklı başına gelir "Evimde işçilerin karnı tok" der "Burada insanlar açlıktan ölür", dost Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Der ki: "Kalkıp babama gideceğim 'Çok günahlar işledim' diyeceğim 'Ben oğlun olmaya layık değilim'", dost Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Daha uzaktayken babası görmüş Yüreği sızlamış ve ona koşmuş Hem ona sarılmış hem onu öpmüş Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya "En iyi kaftanı giydirin ona! Çabuk yüzük takın parmaklarına! Çarık da giydirin ayaklarına!" Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya "Besili danayı getirip kesin! Yiyip eğlenelim! Bir şölen olsun! Sevinin benimle! Bütün halk gelsin!" Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya "Çünkü oğlum bir ölüydü, canlandı Yoktu fakat tekrar hayata döndü! Kaybolmuştu fakat şimdi bulundu!" Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya Ey kaybolmuş kuşlar dönün yuvaya