Gride Kayboluş (Şiir)

Bardağında kalsaydı adım, içtiğinde yudumladığın Masadan sarkardı saçların, düşün ki cenneti koklardım Umuduydun akşamlarımın, unuttuğum yalnızlığımın Şafak sökerdi adım adım, uçar giderdi yar varlığın Sevdiğim kadar sevilmedim, umduğum kadar umulmadım Gayet netti ahvalleri, sensizliğimin emareleri Isın diye güneş olurdum, şu yokluğunda kavrulurdum Ararsın ümidiyle sessiz, mateminde bitap dururdum Tek kâbusumdu sessizliğin, sensizliğedir hissizliğim Müziğin dahi sustuğu an, ölesiye seni düşlerdim Sadıktım eşsiz vücuduna, gözlerindeki damlalara Ruhum kanardı sonsuzluğa, ipek sesin ağladığında Simamı güldürendin melek, görmezdin gönlümü yine de Kokunu özletirdi felek, sığınırdım kara günlere İste geleyim sürünerek, ayaklarının tam önüne Ölüm kollarından gelerek, mahkum etse ya cennetine Lakin uzakta aşk Çeşmesi, kahrolmak kaderin sillesi Beni yok bilmen ürkekliği, mecaz tokatların çeşnisi Milyonlarca yıl söner gibi, o kadehte beklemek seni Saniye anmamak ismini, var oluşuma bin külfetti Yeni bir gün doğmuyor artık, biz olmadan ufka fazlaydım Bahara cemreler düşmüyor, cehennem misali sıcaktım Dolunay gülümsemiyordu, tenin olmadan ışıksızdım Mısralar soluyordu naçar, gri bir cümbüş ardındaydım