Duyda İç

şimdi çok uzak bir hatıra gibi o yaşadığımız boynumda bilmece gibi bir düğüm dört kısa günden bana bir garip sızı kaldı bir de deli özlemin ben senin gözlerinin yalan dolan bakışlarını bile sevdim ben sana bir annenin evladına duyduğu hisleri besledim ben senin bal gözlerinde dört kısa günde bilsen neler neler gördüm sahteyle gerçeğin karmaşasını yine de sevgini özledim insan böyle bir duyguyu yaşarken gerçekle yaşamla bütün bağlantıları kopmuşcasına ayakları yerden kesiliveriyor hoş bi zaman bu bağlantısızlık da yaşam kadar gerçek ve doğal biliyor musun belki iyi oldu ama biz yere erken indik şimdi yarım yaşanmış o şey boynumda düğüm dört kısa günden bana bir garip sızı kaldı bir de deli özlemin.. dört günlük bir şey işte güzeldi yaşandı ve bitti diye düşündük oysa bir duygusal yük vurduk yüreklerimize kırılıp döküldük bir zaman gözlerimizde çiçek açardı biz hep umudu söndürdük özledim çiçekleri sevdiğimiz ne varsa herşeyi özledim özledim ellerini gözlerini ve yanık kokunu özledim