Kulaktan Kalbe (Ft. Yasmin Levy)

Verse 1: Senden arta kalan sade ismin yazan bileklik Kalbe seni şartlayıp gitme diye direttim Güneşten arta kalan ışığı yansıtan ay bu gece Akdenizin mavisinde olduğunca yer etti Gözbebeklerimde şuan mehtabın yansıması Biraz zaman demiştin, bence şuan tam sırası.. Gel! ağustosun sıcaklığı dinmeden Gönlün istemediğini birkez olsun dil demez Akdeniz düşman artık İstanbul'un boğazına Eşlik ettik kaderimizin gizemiyle doğan sıra O an sıra bendeyken bitirmeliydim peki Saflığıma ne dicektim vermiyordu o an rıza Sustuğunda telefonlar unutuldun demektir Bana bahşedilen hayatsa 20 sinde emekli Dudaklar birleşince güven vermek değil aşk, O omzuna yaslanınca kalbe sürat gerekli Verse 2: Ben Eylül ‘ ün 4. gün batımı Açık kalan yaralara sessizce kül batırıp Sakladığım acıların hissiyle yaşıyorken Sen başka bedenlerde yaşa, ve gül kadınım Karşımdaki her virajda sana doğru yol var Ve aptallık dön diye hep saçlarımı yolmam Şimdi bana biraz dokun çünkü kokun gerekli Eksik olan yastıksa değer görmez yorgan Son bulmadı sana olan minnetim Her parçam kulakların kalbe doğru cinneti Atmosferin arasında gizlenen şu hasretim Bi inerse yeryüzüne tüm evreni inletir Yalnızken hatırlamak en büyük dert ürünü Sırasıyla yaşıyorsun duyguların her türünü Ve sonra bir ses derki mert bürünüp Karşısına çıkıp söyle dilindeki her küfürü!