Aynalar yoldaş sana

Ah yâr sana ne diyeyim Güzellik akar su misali durmaz ki Sen aynalarda kaybolurken her gün Ben gölgede kaldım senin nazın bitmez ki Dilinde bal var sandım oysa zehirden beter Her sözün hançer gibi göğsümde yer eder "Güzellik geçer" dedim kendi kendime Ama sen gönlümden değil aynandan medet bekler Aynalar yoldaş sana ben değilim Güzelliğin solduğu gün yalnızlıkla bilinir Gözlerin yıldız gibi ama soğuk bir gece Yüreğimden düştün artık yerin yok hece hece Ben sevdayı ekmek gibi su gibi bildim Sen güzelliği altın bir taç gibi sevdin Her bakışında göklerden bir yıldız eksildi Sana yaranamadım neylesem kâr etmedi Ağır oldu bu yük taşınmaz bir dağ gibi Sen tepede oturdun ben yokuşu yonttum hep Gözümde büyüdün önce sonra küçüldün Yürek bu kaldırmaz ben de çıktım bu işten Aynalar yoldaş sana ben değilim Güzelliğin solduğu gün yalnızlıkla bilinir Gözlerin yıldız gibi ama soğuk bir gece Yüreğimden düştün artık yerin yok hece hece Bir gün gelir aynalar sessizleşir Gölgen bile sana küsüp gider Ne güzellik ne taç kalır geriye O zaman anlarsın sevgi neymiş diye Aynalar yoldaş sana ben değilim Güzelliğin solduğu gün yalnızlıkla bilinir Gözlerin yıldız gibi ama soğuk bir gece Yüreğimden düştün artık yerin yok hece hece Şimdi dönüyorum kendime elimde bir avuç kül Sana son sözüm olsun yâr: Aynalar yoldaştır sana ben değilim Güzelliğin solduğu gün yalnızlıkla baş başa kalırsın