Sonbahar

Güneş çekildi gökyüzünden, renkler soldu birer birer, Ağaçlar çıplak kaldı, rüzgarla savrulur keder. Her yaprak düşüşünde, bir anı kaybolur gibi, Son bahar geldi yine, içimde eski bir hüzünle. Gözlerimdeki parıltı, bulutlara karıştı, Düşen her damla, yüreğimde yankılandı. Bir zamanlar cıvıl cıvıl olan yollar, Şimdi sessiz, sarı bir örtüyle kaplılar. Son bahar, içimde esen fırtına, Her yaprakta senin izini arar, Son bahar, bu hüznü getirir bana, Her rüzgarla seni hatırlar. Son bahar, içimde esen fırtına, Her yaprakta senin izini arar, Son bahar, bu hüznü getirir bana, Her rüzgarla seni hatırlar. Adımlarım ağır, yollar uzun ve yalnız, Her köşe başında sen, sanki hala buradasın. Bir zamanlar umutla dolu olan bu şehir, Şimdi sensiz, bir sonbahar kadar sessiz. Sarı yapraklar altında, kaybolmuş hayaller, Gözlerimde bir hüzün, rüzgarla savrulan dertler. Bu mevsim, içimdeki boşluğu daha da derinleştirir, Her anı, sonbaharın hüznüyle örtülmüş gibidir. Son bahar, içimde esen fırtına, Her yaprakta senin izini arar, Son bahar, bu hüznü getirir bana, Her rüzgarla seni hatırlar. Son bahar, içimde esen fırtına, Her yaprakta senin izini arar, Son bahar, bu hüznü getirir bana, Her rüzgarla seni hatırlar. Gözlerimdeki son ışık, sonbahar güneşi gibi, Yavaşça kaybolur, seninle birlikte. Her geçen günle birlikte, içimdeki renkler solar, Sonbahar, sadece bir mevsim değil, Sanki bir vedanın yankısı gibi. Son bahar, içimde esen fırtına, Her yaprakta senin izini arar, Son bahar, bu hüznü getirir bana, Her rüzgarla seni hatırlar. Son bahar, içimde esen fırtına, Her yaprakta senin izini arar, Son bahar, bu hüznü getirir bana, Her rüzgarla seni hatırlar. Güneş çekildi gökyüzünden, renkler soldu birer birer, Ağaçlar çıplak kaldı, rüzgarla savrulur keder. Son bahar geldi yine, içimde eski bir hüzünle, Bu mevsim, içimde seni hatırlatır hep böyle.