Efsunlu Dünya

Dağlar dar geliyor Of kalbim soluyor Âşıklar böyle söylüyor İnsan zalim, insan âlim, insan bir bilmece Bir masum bebeğin elleri İyi bak, şiddetin gözleri Vah vicdanın sesleri İnsan zalim, insan âlim, insan bir bilmece Yordu, kırdı, döktü; efsunludur dünya Kolaya kaçanlar sezemiyor asla Acı, sancı, yara muhteşemdir; korkma Doya doya dokunsana, soluklasana