KELOĞLAN

KELOĞLAN Evvel zaman içinde Kalbur saman içinde Saf bir keloğlan varmış Tek başına yaşarmış Bir gece rüya görmüş Kel başına devlet kuşu konmuş Yola çıkmış erkenden Çil horozu ötmeden Dağ başında bir saray Var kapısında bir tay Et var önünde tayın Gelin bunu anlayın Ot vermiş küçük taya 'Gir” demiş tay 'saraya” Keloğlan hemen dalmış Gezdikçe şaşa kalmış Her oda para dolu Sonunda bulduk yolu Zengin oldum artık ben Eksiğim yok kimseden Keloğlan döndü eve Ardında yüklü deve Güzel prensesi aldı Ömrünce mutlu kaldı.