Çöl Parçası

bu piano bi masal olsun bende yazarı iznin varsa kadın biraz senden yazarım benim sınırsız iznim var gerçi yokluğundan seni olmamı yasaklayan varlığının nazarı şehrim bir sıkıntı ateşinin eteği arım kalem sen balım ve kağıt ise peteğim kanatlarım taşır seni yokluğundan öteye in sen sızan vızıltılarım dilim yokki öteyim güneş batmak üzere beni sal gitsin sensizliğe iki yol var peki olmayan hangisi? gidiyorum ben ne yazık ki kalan yeri sil sen zamanın geri olmayıp dolmayan gerisi ben değilim zaman suçlu sen olmadığım zaman şuan da keder boşalmakta dolmadığın tasa aşk içinde milyonlarca paranın olduğu adına bir hiç koyduğum ve hala soymadığım kasam iyi bir aşk insanı kendine özendirir kötü bir aşk ise başkasına iyi ve kötüyü onla gördük ben onla yaşadım o bizle öldü ve gelmedi hiç ayrılıktan aşka sıra aşk kardeşlik gibidir erdi duy sesimi aşk tuzakmış aga ve bitek istemekmiş yemi ben çözemiyorum aşkı kalemim derde bağlıyken herşeyi tas tamam da peki niye aşkın aklı kel? geçtiğim her sevdadan yalnızlıkla bitti demim beni zamana bırakma zaman alıp gider beni uzaklığın bi gemi ben başı boş bi limanım gönül olmasada bari arada sırada çevir güverteni teklif etme kadere aşkda anlaşılmaz göz bebeklerimi partalan ışığın az şikayetçi değil yinede bakışlarım fakat kokuna tenim rahatsız bi dokunsana ilaçlayıp kaderi kurcalama yazılan silinmez ve şu yazdıklarım duygularımdan hiç inmez yüküm hafif ancak sen olmadığından ağır basıyo ve kağıda kalemden dökülen içilmez geride kalan zaman geleceğimi yakdı beklemekle ölen aklım geliceğine takmış her attığında acıdığım şu kalbimi zamanla ümit bağlayıp seviceğini sandım