Yok

Bilinmeyen bir korkudur içimdeki Kaynağı yok, nedeni yok. Daldırır bomboş bir aleme beni Işık yok, renk yok. Sonra yalnızlığı duyarım içimde Kardeş yok, arkadaş yok. Büyür içimdeki yara git gide Lokman'ı yok, ilacı yok. (Gökteki yıldızları kandiller yaptı. Tabiatları, kilitler ve anahtarlar eyledi. İnsan, O'nun zâtının vasfının usturlabıdır. Berrak ırmak suyuna akseden Ay gibi onda, Hakk'ın nuru yansır.) Yırtık çarşafı fırlatıp atmak isterim gece Güç yok, cesaret yok. Bir kapı bir çıkış ararım kendi kendimden Ruh yok, ceset yok. Gel artık Azrail dostum Al şu canı bedenden Al canımı bedenden Bunca yokların arasında Yaşamaya gerek yok.