Fırtına

Koskoca dünyanın sınırında, Yalnız, huzursuz, uykusuz istanbul gibi. Sen çocuk hiç kaybettin mi? Tutulmadan önceki gölgeni. İnadına hayallerimin dışında, Beni de sürüklüyorsun yokluğuna. Kaçan kovalayan değil mi aslında? Belki kalanla ölçülür tutulma. İşte geldim blues şehri, Kapan yalnızlığına, İlk adım ve sonrası, Uzak gelgitlerin yankısı. Rüzgar yalarken saçlarımı, Ufuğun dibinde mavi bir gemi, Yok olurken doğru ileri eğri, İşte geldim blues şehri