Dur Dünya

Verse 1 Bilirim kimse yok ben ve caddeler baş başa Taş basardım giden onca yoldaşa Yürek şimdi arsız yürek kimsesiz Yürek şimdi ürkek olduğu kadar da sessiz Aslında hiç böyle çalmazdı beatlerim Böyle bir verse te yazmak istemez ellerim Ancak hayatın kahpeliğini tanıdı gözlerim Çözülür benliğim ve bir iki ad arar sözlerim Durmadım ürettim yok oldu gitti Şok oldum başımda akbabalar gezerdi Bulduğum sığınıklar tepeme indi Hep mi ben deyip umutlar kefene girdi İstanbul kadar karışık bu aklım Ardışık musibetler kalmamış farkım Anlamış Ozan bu hayatın çarkı Herkes yalnızdır herkes aynı Nakarat(2x) Dur dünya! Yoruldum bu rüya yaktı yıktı kalbimi Dur dünya! Yoruldum yalnızlık yıktı gitti dengemi Verse 2 Yaşananlar hep ibaret-i tekerrür Velhasıl raple tüm kurtlarım dökülür Kurtarın desem bileklerim bükülür Çok görülür yürek belli etmez sürünür Duvardan ibaret ütopyalar mı mutluluk getirecek Kumar mı bu bak pul mu gelecek Hanginiz silecek geçmişi ahir bilinecek Tarifsiz hislerimde bir gün elbet bitecek Yazarım kulaklarımdan silinir gider Yaparım emeklerim yanar gider Kanar içim yazar kalem siler Hayal kuramadıkça benliğim çöker Artık sözünüzü kulaklarımdan çekin Bu ne böyle? En yakınım bile tekil Poet kefil olamadı tüm ruhlar sefil Tüm ruhlar sefil, tüm ruhlar sefil