Kleuren

En natuurlijk Vertel ik ooit Over de metershoge zandstormen Van kapotgeslagen beelden op Een bleke houten vloer En natuurlijk vertel ik ooit Over de meteloze diepte Over de stilte 's avonds En de angst die me vastgrijpt Natuurlijk vertel ik ooit Over hoe monsters beelden boetseerden Die dan bekladde met bloed (en verf) Dat naar angst smaakt Hoe dat maisveld naast de vijver Niet meer lang bestaat Weldra zal het verdwijnen Naar ergens daar opzij En 's avonds komt de waarheid Als een eeuwenoud gebed Ik wil het niet meer horen Maar het spookt doorheen mijn hoofd En 's avonds komt de waarheid Als een eeuwenoud gebed Help me dit te stoppen Ik kan dit niet alleen Wikkel me in kleuren Omarm me in licht