Yorgunum

Solgun bedenim sevgiyle yüklendiğinde Kalbimden düşer cansız bir varlık Kör, ruhsuz, bir ormanda kaybolmuşum gibi Pusulasız ilerlerken güneşi beklerim Sözcüklerin ağırlığında ezilirken Sahibi aklıma gelir, yürümeye devam ederim Ve aniden dejavu Ertesi gün yıllarca gerilirim Seninle veya sensiz mucizeye ileyeyim Yanımda olmadığında ruhun sarar etrafımı Genişler, koca evren gibidir Yorgunluğum geçer birden, zaman durur Hayallerimden kurtulup ömrümüzü seçerim Yorgunum ve tüm bu yorgunluğa Senin sevgini eklediğimde Kalbime düşen ölü bedenin Ruhsuz, kör ve ağır, karanlık bir ormanda Pusulasız yürüyorum, güneşin doğmasını beklerken Sen daha da ağırlaşıyorsun kelimelerinle Yürüyorum, ve birden dejavu ertesi gün Seninleyken ya da sensizken Yanımdasın cansız, yanımda değilsin ruhsuz Yorgunum, yorgunum, seninle veya sensiz Yorgunum, yorgunum, hayat bu işte öyle geçer