Geceden Kalamadan

Kara bulutlar eksilmez yelkovanımın üzerinden Çekil artık akrebimin önünden Kıramazsın artık atmayanı gövdemden Kısamazsın artık gecenin sesini işitirken Geceden gelen sesler bilinçaltını oyarken İsyanımın nefesini hissedeceksin tam ensenden Çekinme söyle Çekip vurman işler mi etime ? Çekilme hemen öyle Çelişme mermilerinle Sabah yok Günyüzü yok Acı aç Ateşin içini aç Küle dönecek bu gece Göz gördüğüne katlanamaz Satırlar bazı anları anlatamaz Zaman ihanetin gözünü doyuramaz Abise düşen sağ çıkamaz Geceden kalamadan Masadan kalkamadan Sona varamadan Saçımı okşadı karabasan Geceden kalamadan Masadan kalkamadan Sona varamadan Saçımı okşadı karabasan Konuştuğum kağıtlar Kaybolmayan tek sırdaşımdır Kalemimden kaçan mısralar Hayattan kaçırır Hazanda hiddetlenir yapraklar Unutulmayanlar saatsiz bomba misali patlar Kalem kan ağlar Yakana yapışan kibir lekeleri pişmanlıkla geçmeyecek Riyakarlar inkar kulübelerine kaçıp titreyecek Delinmiş vicdanlar delirecek Herkes aynı sevmeyecek Gerçekler zehredecek Yalanlar inleyecek Dünlere yakaranların seslerine kulak verilmeyecek Hayatın hatırlattığı hayasızlar Sabahladığın kırık bankların boşluklarına gömülecek Kelimelere resmettiklerin son pozunu verecek Tanrı nefeslerini beklenmedik anda kesecek Bu gösteri nefes kesecek Melekler mezarına tükürecek Geceden kalamadan Masadan kalkamadan Sona varamadan Saçımı okşadı karabasan Geceden kalamadan Masadan kalkamadan Sona varamadan Saçımı okşadı karabasan Geceden kalamadan Masadan kalkamadan Sona varamadan Saçımı okşadı karabasan Geceden kalamadan Masadan kalkamadan Sona varamadan Saçımı okşadı karabasan