Yalnız Konvoy

Acının aksanı tektir Duyduğunda dank ettirir Tüylerini cam gibi keskinleştirir Yolculuğundaki antipatik külfettir Rüzgar külleri gözüne gözüne estirir O taht uyuşturan saltanat Hücreler ağrılı Avaz avaz bağırır son İşitmez kulakları Beyine giden tüm yollar kurak topraklarla kaplı Burnunun diki başka kokulara kapalı Kusursuz sandı ona dokunan ilk karanlığı Eti her koptuğunda Feryatları davet etti Elvedalarla uğurladı ihanetleri Elinin tersiyle itti intikam yeminlerini Zamanın zanaatkar parmaklarına teslim etti Süslü bir sokağın girişine aldandım Daldığım çıkmaz sokağın karanlığında kaldım Süslü bir sokağın girişine aldandım Daldığım çıkmaz sokağın karanlığında Süslü bir sokağın girişine aldandım Daldığım çıkmaz sokağın karanlığında kaldım Elden gelmeyenler Dudaklardan fırlayan sivri dikenli çaresizlikler batıyor kulaklara Bataklıkta çırpınan mutluluklar Kesmiyor akbabaların iştahını Yetmiyor dişinin kovuğuna Kestiği kartlar biçiyor elleri Bembeyaz tabela kan kırmızı işliyor düzenin çizgileri Tersten esen rüzgara canını verdi Göremeden battı binmek istediği tüm gemileri Efelerin Efesiydi Sevimsiz kadehler zevkle izler Batan hayaller haince saplar geceye tam ortadan Sanmadığın yerlerden Ummadığın anlarda Taşlardan taş beğensin kafan Kellen kırıklarına aşina Hangi su arıtabilir seni haramzade ? Yaktığım fotoğrafların ateşi Dumanının emrine amade Sırtımızdaki izlerin derinliğinde gizlidir Hislerimizin dilsizliği Heveslerimizin sesizliği Dört koldan saracak yalnız konvoyun sesi Yalnız konvoyun sesi Yalnız konvoyun sesi Süslü bir sokağın girişine aldandım Daldığım çıkmaz sokağın karanlığında kaldım Süslü bir sokağın girişine aldandım Daldığım çıkmaz sokağın karanlığında Süslü bir sokağın girişine aldandım Daldığım çıkmaz sokağın karanlığında kaldım