Yaşanmışlık Mezarlığı

Üstü örtülü bir kördüğümdü Yalnızlık ayaklarına prangalar ördü Ardı ardına yaktı ve öldürdü Dünün üstüne söndürdü Karanlık kulağına fısıldarken herşeyi gördü Güldüğü son gündü Yalnızlığın ağrıları artık acılı değil Fırlattığınız tümceler adileşti Bu hiç adil değil Yıkılan tabuların enkazı altında yargılar Talan eden yalanlar Doğrulara yalvarıyorlar Sırtımı yasladığım duvar gırtlağıma sarıldı Çalınan anılarım Çalılara fırlatıldı Kana kana yuvarladığım yalnızlığım Yaşanmışlık mezarlığındaki toprağımı suladı Dökülüyor Ömrüm günden güne dört bir yanıma Sevmek için can atma Yalnızlığını aldatma Kapıyı aralama Geleceği daha fazla boşa karalama Savruluyor ömrüm günden güne dört bir yanıma Sevmek için can atma Yalnızlığını aldatma Yarını yaralama Geleceği daha fazla boşa karalama Sessizliğime aldanma Sesini açma Yakışmayanı yapıp yakışana yanaşma Komik olma Ayılamadığın gecenin yıldızlarına sallama Yalnızlık ısınır eski bir trafo kuytusunda Tenekeden çatırdayan melodisi fonda Aleni kahpelikler elleri dürtüyor Yalnızlığım Ustam gibi her gece birinin notunu veriyor Düne söndürdükçe Bugün daha çok alev alıyor Yarın ürkünç bir lüksün ellerinde eriyor Ben bile bilmiyorum Zamanın geri kalanını da kestiremiyorum Gözlerimin gösterdiğine dahi inanmıyorum Onlara selam vermiyorum Bu yalnızlığın içine atıldığım ellerin Kirli parmak izlerini doğduğumdan beri iyi tanıyorum İyi tanıyorum İyi anmıyorum Hiç sanmıyorum İyi tanıyorum Dökülüyor Ömrüm günden güne dört bir yanıma Sevmek için can atma Yalnızlığını aldatma Kapıyı aralama Geleceği daha fazla boşa karalama Savruluyor ömrüm günden güne dört bir yanıma Sevmek için can atma Yalnızlığını aldatma Yarını yaralama Geleceği daha fazla boşa karalama