Yoksun

Yoksun ama yoksun Aylardır durgunsun Bir haberin gelsin Bu adam çok yorgun Ben hala aynı yerde Bak bekliyordum Ah baktım ama yoksun Sensizlik çok yordu Neden anlamıyorsun beni Bu yüzden her gün dövüş kavga Ama biliyorsun kızım Benim kafam dolu her gün sorunlarla Sustum her seferinde Sabrım taşıyor kal yanımda Ne zaman kaybolsam Kendimi buluyorum dudaklarında Buz gibi kış ayında bile Nefesin ah ısıtır kalbimi Sımsıcak ahşap ev İçinde sen ve inatçı yönlerin Her pusulam sensin Kendini kaybeden aşıklar gibi Bile bile tükendik hep Dağıldı dünyam bitirdik her şeyi Düzelmez artık bu kaderim bak Uzaktı zaten aydınlık hep bana Nedense nedense cesaretim yok Karşına gelmeye çok kötüymüş bu Yoksun ama yoksun Aylardır durgunsun Bir haberin gelsin Bu adam çok yorgun Ben hala aynı yerde Bak bekliyordum Ah baktım ama yoksun Sensizlik çok yordu Yoksun ama yoksun Aylardır durgunsun Bir haberin gelsin Bu adam çok yorgun Ben hala aynı yerde Bak bekliyordum Ah baktım ama yoksun Sensizlik çok yordu Görünce seni esiyordu rüzgar Hayatımın başında ediyosun işgal Dur kal deme bana Buzdan teninde sonsuza kaysam Omzuma yaslan Bize şehir kocaman bir kumpas Veriyorum senin için aslında uğraş Dursan yanımda baksan bana Sersem biri gibi alıştım sana Zamanım daralıyor Gözlerim git gide kararıyo Tekrarı yok Dönsem aslında yeniden Her şeyin sonunda en başına Tek başına kalınca anlarsın Geliyor kelimeler anlamsız Biliyorum yeterince yıprattım Ama kokunu çekince ayık kaldım Alevler gibi yanıyordu gönlüm İçiyordum her gün basit mi gördün Olanı biteni düşünmekten Mezarın içinde sarılmış bedenimi gördüm Yalanlar içinde kaybolmuşum Gecelerde hapsolmuşum Bitmeyen korkular duygusuz olunca Sorgular uykumda ya Yoksun ama yoksun Aylardır durgunsun Bir haberin gelsin Bu adam çok yorgun Ben hala aynı yerde Bak bekliyordum Ah baktım ama yoksun Sensizlik çok yordu Yoksun ama yoksun Aylardır durgunsun Bir haberin gelsin Bu adam çok yorgun Ben hala aynı yerde Bak bekliyordum Ah baktım ama yoksun Sensizlik çok yordu