Kırmızı Kar

Ücralarda ezilmiş ayaklar altında İçler acısı sonlarda Açık giden gözler hüzünlü yaşlarda Donuk bakışlara konuk dalgınlık Bir salgın gibi kendime saldırganlığım Öldüremesem de var yaralayıp kaçmışlığım Kaçtığımı sanıp saklanmışlığım Cehennem azabından beter vicdanıma sobelendim Per perişanlıkta debelendim Anladım anlamasına ama çok geç olunca Kırmızı karlar yağmayınca Çıkmaz ayın çarşambasına gün doğmayınca Gün doğmadan gece boyunca Allah'tan umut kesilince Kısa günde kâr bulamayınca Her avuntu her teselli hakaretamiz kulağa varınca Karınca kararınca geçim olmayınca Onlar erdi muradına ben kerevetime çıkamayınca Yaşıyorum hayatı artık orta parmakça Tut hayalimin ellerinden Kayıp gidiyorum gerçeğimden Kader kadar nasip kısmetimden Olanla ölen aynı kefen Tut hayalimin ellerinden Kayıp gidiyorum gerçeğimden Kader kadar nasip kısmetimden Olanla ölen aynı kefen Zamanın donduğu güneşin battığı Karanlığın sarıp sarmaladığı yerdeyim Her yanım kurak ve de mayın Dedim boşver aldırmayın Azrail'den kulaklarıma provakatif geri sayım Hayat meleğinden 36 yıl çaldım Ben o duygularda kocamış Kocaman olmuş çocuksu adamım Çok kara kış atlattım ayazında dondu uçurtmalarım Kırmızı karlar yağmadı bu yüzden yok kardan adamım Ruh misali aylak aylak voltalardayım Donuk saat gibi aynı vakti yaşar Bozuk plak gibi aynı şarkıyı söyler dururum Hasret çölünde özlemdir serabım Kendimi affettirebilecek kadar yok sevabım Titrek ayakları sehpamın Gün ola harman ola Hüzün neşe Gönlümde dem ola Sana uzak sona yakın Sonum hayr ola Tut hayalimin ellerinden Kayıp gidiyorum gerçeğimden Kader kadar nasip kısmetimden Olanla ölen aynı kefen Tut hayalimin ellerinden Kayıp gidiyorum gerçeğimden Kader kadar nasip kısmetimden Olanla ölen aynı kefen