Duygu Yoğunluğu

Tek Bi Senfoniydi Karanlığın Avuçlarında Çırpınan Çocuktu Hayallerim Ardı Konuttur Rüyalara Dönüşlere Meyil Vermedim Hayatım Boyunca Boş Bi Makara Misali Döner Hızlıca Kaybolmuş Yarınlara Bi Kibritim Eksik Benim Çakmaya Sormaya Cesaretim Mi Var Her Bi Tuvalimde Senin Renklerin Hakim Tabloma Boğazımdaki İpin Soğukluğu Girdi Vucüduma Yine Kaskatı Suratım Vurdu Aynaya Bu Viraneden Emanet Bir Çığlık Sakladım Sana Vurma Cürümüş Omuzlarım Sefaletin Doruğunda Kaybolmuşlar Treni Geçti Buduraktan 19 Yılımın Sonundan Bir Ömür Ayırdım Sana Papatyalarla Süslü Kayboluşlarını Özledim Bazen İsyan Ettim Sadece Boşa Oturdum Dinlendim Nafile Gözlerim Aynı Safta Kaydı Boşluğa Senkri Armoniydi Kayboluşların Ardında Kaybolan Müptelaydı Bakışlarım Sarf Olan Islak Bi Gözdü Çaresiz Yaş Solan Ceset Kokan Benliğimdi Satırlara Haykıran Saklanan İzler Meyil Verip De Kaybolup Gitmeyin Kin Beslersem Suçlu Ben Miyim Dersem Sessiz Kalıp Da Sırt Çevirmeyin Duygu Yoğunluğu Var Saklı Düşlerimde Yanlızlık Kül Tutmuş Çekmecemde Daha Bitmemiş Öyküler Var Benim İçimde Seni De Yazarım Notalarıma Seninle Harcarım Bembeyaz Sayfaları Gözlerimden Gizlice Duygu Yoğunluğumda Yarım Kalan Sözlerim Eklenir Nice Umutlar Selam Eder Gökyüzüne Kahramanı Olmak İstediğim Bi Masal Var Giderim Bu Hayattan Gizlice