Kaldırımlar

Çatırdasın bu köprü,insanlık yalan olsun Param yok abicim bak,çözemem paradoksu Sokakta bin siren var,bu kenti sevme dostum Başında belalar var,veren yok 1 gram su Asparagas hayallerden ötürü gelmedi hiç sıram 18 gram gri tonuyla bekliyorum şuan Rahat mı kaldırımlar? Bu böyle sorgulanmaz Rahatça ver selam lan Korkusuz yaşanmaz Yaşayacaksan ölümyiyenlerden kaçmayacaksın Yaşayabildiğinden ötürü belki tırsmayacaksın Ve sen bilmediğin kelimelerle şiir toplayacaksın Bu kompartımana bensiz dalamazsın! Anladın mı yani abicim? Anlasaydın şaşardım Anlasaydın belki bir gün benle kaçardın Bu dünya kurşun seslerinden enerjisini kazandı Beynimde nükleer atıklar Kurşunlar bana yanaşsın! Düşünsene bi benle yolculuk nasıldır? İyi midir geceler? Kaldırımlar sahnemizdir Duvarlar simsiyahtır,kadınlar karmaşıktır İyi midir geceler? Sahneler hep korkusuzdur 20 milyon insan,farklı renk tadında 22 yaşında umutsuzluk hat safhada Paran yoksa müzdaripsin aşk ve okuldan Evsiz kalmak isterim ufak bi kasabada, bi kuytuda Belki kentlerin dışında savaşlardan uzak Belki bir kitapta,belki bir boy aynasında Belki bir şiirin en acıklı kamarasında Belki bir direniş ortasında Safası sürülmüş bi tatilin yatakodasında Muhabbetimi kesen bi memur tadında Kampüs avlusunda,parkın banklarında Neyse,hayal gücüme çomak soktular o dakka. Komik mi,üzünç mü bilmem de Telefonum çalınca aynı samimiyetle Tuhaf gelecekse ben aynı günün erkesinde sarhoş halde buldum kendimi Emri veren sensin,katil olduğun gibi Patlasın bütün balonlar Uçurtmalar uçurdum öğle vakti çatından Kar yağar,gelir uğultular Sigara yanar köşebaşında Yaşasın tam bağımsız arkadaşlar! Şakaklarıma değen ojeli ellerin mi tırsak? Ren geyiklerinden umut bekleyenler aptal Dönecek belki gidenler,belki aynı garda Belki aynı derde göğüs gerdiğin barikatta! Selam edecek bir şiirin vasıtasıyla Güneş doğacak saçlarının dalgalanmasıyla Umudun tükenmesiyle,gönlünün kırılmasıyla Belki bir diriliş meydanında Düşünsene bi onla yolculuk nasıldır? Sahi iyi midir geceler? Kaldırımlar sahnem olduğundan alışmıştı bünyem! Bombalar döşedim yollarına,bende fünye! Nakarat Düşündüm de omuzlarımı çürüttüğüme değmez Devrilir binalar,bozulur dik yokuşlar Eğilir gökyüzü,matem havası kaplar onca şehri Plansız bi göç gibiydik Bu tren son seferdi Düşünsene bi benle yolculuk nasıldır? İyi midir geceler? Kaldırımlar sahnemizdir Duvarlar simsiyahtır,kadınlar karmaşıktır İyi midir geceler? Sahneler hep korkusuzdur