Köyüm Benim Mekanımdır

Divriği'ye giderim yolum yokuştur Kara tren beni köye kavuştur Beni bu ellerden gayrı savuştur Köyüm benim mekanımdır mekanım Kuşları var cıvıl cıvıl ötüşür Çiçekleri çeşit çeşit kokuşur Dağları var birbirine bakışır Köyüm benim mekanımdır mekanım Kimsem yoktur şu Ödeğin içinde Kalmamıştır gayrı köyde geçimde Soğuk suyu çağlar ağlar biçimde Köyüm benim mekanımdır mekanım Evleri var farelere yurt olmuş Bahçesi var gülleriyle hep solmuş Kasım'ın gözleri yaş ile dolmuş Köyüm benim mekanımdır mekanım