Çöl

Verse 1 (Sorgu) savaş biter ben her zamanki yerde beklerim ve akbabalar çöker leş kokan geçmişin izlerine hayatın pürüzlerine sıyırmakla yetindim de yaralar açtı değdi o da şu vampirlerin gözlerine şimdi kaçıyorum inan ki ben de acıyorum o kapkaranlık hayallerine beyazlar saçıyorum postaladığım o mektupları tekrar ben açıyorum çölde yalnız başıma bir su damlacığına yazıyorum saklı olan bendedir ona yaşlı gözler eklenir ama es geçilen günlerim oda perdelerine kümelenir sen gökyüzünde yıldız olup gece benimle yüzleşirsen o an tek bir korkum olur ya gündüzle birleşirsen bana bir çöl bul oraya gideyim uzaktan izle beni soluksuz kalıp acımla güleyim tıpkı şimdi gibi belki sonra bi boşlukla dolu yüreğimi paylaşırım savrulan hayallerimle kum misali kaynaşırım Nakarat (x2) geçmişi silenler ona geri dönmez gündüz hemen karanlığa bürünmez beni bırak bir çölde gözüme seraplar gözüksün hep bu yağmur ıslatırsa kumlarım kalemde düşer tüfek Verse 2 (Kodes) eski muhabbetlerden akmış derelere bakarak sarhoşluk var göğsümde aynı ırkı ısıtmaz ki kimseyi sen ben gibi silemezsin herşeyi bak bir şeyi unutman gerek rüzgarlarla kalabalıkta tabi ki maskeler hakimdir tüm suratlara ben andımı tuttum kaç kişi yuttum istanbul söylesene tüm maviliklerde ben siyahtım her zaman hadi beni gizlesene halat omzuma değdiği an anladım herkese hak vererek dinlesene herkes uzaktan el sallarken idamıma yine beni izlesene bir bavul dolusu hatıramı aldım ben buradan gidecekken kimi hesap sorar gemileri yaktım gittim zaten dün geceden bir heceden başkası yalan olmuş çakmağı ver kalbine üfleyeyim beni boşver aynı karanlık güneş doğdu bak gitmeliyim öyle bir tablo çizmiş ki dünya uymadı hiç bir çerçeveye yine kumları takipteydim ben sakinleştim erkenden dur bakalım yine gidelim aynı koylara veda mı etmeli cesedimi bırak şu kumların üstüne hiç bir şey bitmemeli Nakarat (x2)