Güneş Veda Ederken

Söz verin bana ıska geçsin hepsi karavana odamda buğulu gözlerim dışarda gülse kaç yazar içimde sen ve zehrin sen ve sevgin çatıştı durdu yıpranan ben için rahatmı başını yastığa koyarken düşünmem gerek biraz bu 12 saat kimin aleyhine 8 saat yetermi rüya görmeme bir emir yetermi ölmeme veya bir sözcük bir benimseyiş yeterdi gülmeme.. Seyyar acılarımla yetinebilirdim ancak anladınmı şimdi bir güler bir eğlenirken aniden çöken bu karabuluutların sebebini bırak yadırgasınlar halini bu bir yürek meselesiyle ilgili ergen oldun artık al ve şimdi başına çal iste küçük kalmayı ufakta olsa azıcık umut barındırmayı hayallerimde yoktu böyle şeyler bunlar kabus olmalı Bir selamla başlayan hikayedir bu güneş batık atık bi kalbe çarpan en sonuncu darbe zaman gelince terkederse yıldızın sönerse gökte bil ki silerim herşeyi şimdi loş bi odada bembeyaz bi düş ve akla kazınan hatırada tek temennim oldu geçmişim geçmişimde ellerin zihnimin derinliğinde bir hikaye saklı sorma sebebini Tuttuğum bi günlük Parça parça her satır her kelam hep yalan Kim harap olan sayfalarda kimdi kaybeden huzurunu ? ve kimdi mutlu nerede buldu yok olan umudunu ? Sus tek bi kelime etme derdim öncelerde şimdi ne yapmam gerek bu odada tek ve yorgun solgun her dokunduğum surat.. Hakka açılan ellerimdi sızlayan satırlarım hakikat..