Toz Duman

sorgu verse dokunduğum buruk dokusu bozuk kokusu. bu dünyanın her yönüyle gündeminde yoksun mahalle zaten eski günlerinden hayli yoksun akıbetini bilirsin çünkü sabri'den bi şutsun yok çaban yok umudun yok zihinde kırıntı yok anlık öğünlerle mutluluk var ardı düğümlerle kimse için dert değilsin yürürken sokakta bitmeyen şu kalabalığa kaldırım kadar uzakta düşen yağmurun evine tek kapak mesafem uzaklaşırım dimağa karıncalar hücum ederken evinde perdeler içinde günlük öfkeler ve ibadetçesine içimde saf tutan bu besteler külüm kalmaz hayatta o kadar kayıpta bak kaçıncı zan altında kalışım onca ayıpta hak dediğin hak getire yansımaz muhabbetine hayat senide çektiğinde toz duman ziyafetine nakarat geldi sırası gitmenin bu bittiğinde ritminin ve kalp atışlarında kaybolan bi hayat seçmenin sonunda kaldın öylece buralar toz duman yarattığın yarınlarında yok bi umut sağ kalan kodes verse virane sabahlar ecel terimle yıkansın akşam bi dem bıraktı sahi gökyüzünde yol alsın adımlarım bu şehri uyandırdı bikaç kez ve ölüme attığım kulaç kefen dediğin biraz bez ışık ve gölge oyunu gece ve gündüz inan başına tacı taksan en sonunda geliyor işte sıran kara bi duman odayı sardı yıllar oldu sis bu isle bırakır hatıramı yanıma gelene şarkılarımı uzattım yine de bıraktım bu kalem eritti düşümü rüzgar oldu çölde melodi durdu susturunca özümü dinle şafak sökünce parmak aramdan tüten dumansın içimde çürüttüğüm en sevdiğim yalansın ben aynı telde çaldım ve kaldırımdı yağmur bu yolda seçtiğim bi karardın yorulduğumda siyahtı doğan güneş soğuktu ateşler ve toz duman kalınca geriye yok sayıldı gidişler nakarat geldi sırası gitmenin bu bittiğinde ritminin ve kalp atışlarında kaybolan bi hayat seçmenin sonunda kaldın öylece buralar toz duman yarattığın yarınlarında yok bi umut sağ kalan