Acıdan Doğar İnsan

Aşklar dökülüyor gözlerimden Bir tarafı hep kırık kalpli Denizler gibi büyüyor acının beşiği Dargın ve boş kendine yabancı Göğün çıplak şarkılarıdır şimdi Bulutlarda sallanan Ben ve öteki Şehrin düşle sevişen mavi bedeni Katılırcasına ölünen yitik bir öyküden Çekip al beni ve kurtar sana çocukça bakan Kirlenmiş utangaç saçlarımı Ellerinde biriktirdiğim gecenin renginden Acıdan doğar insan Aşktır insanı yaratan... Aşklar dökülüyor gözlerimden Bir tarafı hep kırık kalpli Denizler gibi büyüyüp Acının boş beşiğinde Kendini kurban eden Ben ve öteki Geride bıraktığımız bir tek göğün Gözü yaşlı maviliğidir şimdi Acıdan doğar insan Aşktır insanı yaratan...