Ben Yokum Dünyanda

Kalbimde biriken kelimeler Söylemek istesem de Gözlerimde hüzün, kalbimde derin yaralar Seninleyken, içimde her nefeste ferahlık hissederim Uzakken, yalnızlığın acısını her kalp atışında çekerim Yokluğunda derin bir hüzün Ateş gibi yanan anılar Susuz kalmış bir çiçek gibi, her gün solup gidiyorum Her gün yaşama hevesimden bir parça daha kaybediyorum Sana duyduğum sevgi, her geçen gün artan mesafe Belki seviyorsun ama ben yokum senin dünyanda Her adımda uzaklaşıyorsun, kalbimde derin yaralar açılıyor Bu mesafe her gün biraz daha içimi yıkıyor Yokluğunda derin bir hüzün Ateş gibi yanan anılar, Susuz kalmış bir çiçek gibi, her gün solup gidiyorum, Her gün yaşama hevesimden, bir parça daha kaybediyorum Her gece yıldızlara bakar seni ararım Gökyüzünün karanlığında kaybolan bir umut gibi Her sabah sensiz uyanmak, bir ölümdür bana Kalbimdeki boşluk seninle dolmayan bir uçurum Yokluğunda derin bir hüzün Ateş gibi yanan anılar Susuz kalmış bir çiçek gibi, her gün solup gidiyorum Her gün yaşama hevesimden, bir parça daha kaybediyorum Yalnızlık etrafında kimse kalmadığında değil İçinde kimse kalmadığında başlar Senin etrafında hep birileri var Sen hiç yalnız kalmazsın ki Ama içinde kimse kalmamış Kalbin yalnız Bunu ne zaman anlarsın ki Yokluğunda derin bir hüzün Ateş gibi yanan anılar Susuz kalmış bir çiçek gibi, her gün solup gidiyorum Her gün yaşama hevesimden, bir parça daha kaybediyorum Her gece yıldızlara bakar, seni ararım Gökyüzünün karanlığında kaybolan bir umut gibi Her sabah sensiz uyanmak, bir ölümdür bana Kalbimdeki boşluk seninle dolmayan bir uçurum