Sensizliği Öğreniyorum (#1)

Sensizliği öğreniyorum, içimdeki boşluğunla Kendime yabancı, yollara kırgın Bir kâbus gibi dağılıyor anılar Sen orada mutlu musun, bilmiyorum Sensizliği öğreniyorum, ama her gün unutarak Bir yol seçsem, çıkar hep çıkmazlara Bir adım atsam, uçurumun kıyısında bulurum kendimi Gözlerim kapansa da kaybolmuyorsun Kendimi kandırsam da unutulmuyorsun Hangi yolu denediysem, silemedim izlerini Sesin hâlâ yankılanıyor içimde Zaman, yaraları sarar derlerdi Ama her sabah daha da derinleşiyor Ne anlatsam eksik, ne yazsam hep yarım Kelimeler bile sensiz anlamsız Sensizliği öğreniyorum, ama her gün unutarak Bir yol seçsem, çıkar hep çıkmazlara Bir adım atsam, uçurumun kıyısında bulurum kendimi Gözlerim kapansa da kaybolmuyorsun Kendimi kandırsam da unutulmuyorsun Hangi yolu denediysem, silemedim izlerini Sesin hâlâ yankılanıyor içimde Gözlerinde bir zamanlar güneş vardı Şimdi karanlık, yabancı bir diyar Senden sonra mevsimler bile suskun Yağmur yağıyor, ıslatmadan toprağı Sensizliği öğreniyorum, ama her gün unutarak Bir yol seçsem, çıkar hep çıkmazlara Bir adım atsam, uçurumun kıyısında bulurum kendimi Gözlerim kapansa da kaybolmuyorsun Kendimi kandırsam da unutulmuyorsun Hangi yolu denediysem, silemedim izlerini Sesin hâlâ yankılanıyor içimde