Patriarchy

قصه های قدیم، یا که مغز های مریض؟ توهم چند کتاب، کد شرایطه فجیع سیاهی طلوع کد اجتماع، کد سیاست عدالته اجتناب نیست انسجام، مرگ بی ثبات، این امر‌‌ از کجا آمد بی بنا؟ نه خدا پرستوم نه مذهبی پدری که خشم خوده خالی کد سرسری ماره دید زد دو سیلی کد پس گردنی مقابل قوم خویش حرکات تمثیلی ها کد دیگه را ره تمجید مقابل ما که رسید طاقتش سر رسید بی پدر کاش هیچ وقت نبودی زمین همین رقمی تخمشه دارم حقیقته میگم حتا دم روی داروم حتا صبا روز سر مه ره بزنن بردم ( ۱۰ ) صفر، جاویدانه ماندوم مه خو میفاموم کلیماته قدرشه میخوایم بِکَنم مه تمامشانه از ریشه هی توف کنم بمی رقم اندیشهه گفت‌ گوهی نمیشی گرفت مره سرگیچه من خودم از خودم غافل سیلی های روی کده عقده ناظل مقابل تصمیما بودم ناظر من سعدی بودم اما تو حافظ کجای‌‌ دلم بانم‌ وقتی قلم کدی پای مره دیگع نمیمانه احترام وقتی بگی جان پدر ولی یاد گرفتم نروم هیچ راه غلت راه مه، راهبه، عازمم، ذات مه کافره حالی بین رابطه دیگه حس فاسده چرا نمیفامین‌ زندگی پازله؟ واضعه اس ! قصه های قدیم، یا که مغز های مریض؟ توهم چند کتاب، کد شرایطه فجیع سیاهی طلوع کد اجتماع، کد سیاست عدالته اجتناب نیست انسجام، مرگ بی ثبات، این امر‌‌ از کجا آمد بی بنا؟ امر به معروف نهی از منکر دشمنا دوست،‌ دوست ها دشمن سجده میکنی نری باز‌ دوزخ بهشت پر شده از آدم های مفت بر سر زدین همه دخترا ره زن کدین مست کدین مقابل همه کس فضل کردین عرض کدین مدارسه یک دفعه ای بند کدین دخترای وطنمه سرشانه خط زدین دست گیر میشه روشن فکر جامعه همی رقم میکشنش تهمتشان سارقه مردم دیگه نمیفان غافل آن دیگه را ره چی میکنی خوده ببی خواهشا جمع میشه پول فقط بری زنا گری جوانان ماره ببین کجا میرن لشکری ؟ نیم نفوس ما مهاجره اس سرسری تدریسی نیست اقتدار شده ترکیبی مغز شده پوچ، چشم پت کنی باز واز کنی سن بالا رفته زود فرهنگ دیگه ادما ره یاد داروم خوب مقابل میهنم‌ شده معلوماتم موی یادم است سال ۲۰۱۶ زمانی که شهید کدین فرزانه ره ساده دیگه روی نبود بیرون بیروم از خانه او زمان بود شدم بیگانه با خدا هم داری افتخار میکنی به لندغری مقابل زن، و خوارت فقط هستی شمشیری بیرون میری چشم پر شهوتی صحنه های پورنه به‌ یاد میاری تو ترتیبی ها اول از خود شروع کن ، باد از او به مردم درس اخلاق بتی