taş

Çok bekledim bunu yazmak için ve de arkamda bırakıp kaçmak için Hayat tuttu yakamdan ve takma dişi takıp ısır dedi kendini sanma bir şey Yükü sırtlandım altımdan kalktı beşik Her gün depar attım ama aynı kaldı eşik Yaşam yakaladı boynumu ve taktı yeşil Tasma ağır geldi hep altında kaldım eşit Bütün öyküleri dizdim evet döngüleri çizdim Beni öldürmedi kistim ben de öykünerek biçtim Yerin örgüsünden geçtim ve de gökyüzünden çektim ipi Görmesinler kör bir gece öncesinden kestim ripi Beklemekten yoruldum ve teklemekte elim fişi Çekmemekte diretirken esnemekte beynin idi Gevşemekten serildi ve kekremekte keyfin içi Kes demekle değişmez nefes delindi seyrin için Yürümekle de bitmiyor yollar Yolum yokuş ama yükseliyor sondan Beni tartamıyor terazinin kollar Arda kalan yaprak benim ve peşimde sonbahar Götü rahat olan adaletten korkar Şeref yoksa para gelir seni yontar Beş yıl okul oku sonrasında yok kâr Diplomalı komilik yap masalarda boş var Senin hayallerini sikeyim lan mal Telefonla kayıt alıp müzik yalvar Kimse s*klemeyecek seni ulan aptal Toparlan ve al kafanı git urgana saklan Kendini görüyorsun utanmadan halttan Ama vaden doldu şimdi kaldırıldın raftan Bir umutla yazıyorsun bir de hala laftan Anla ve de atla artık şu birinci kattan Olmaz, bırakmam, dayandım bak, buraya kadar Beni al kurtar bu taşı tutamam Yolumu bulsam bu dağı yutamam Tek başıma yürüyorum hep Hiç şansıma gülmüyor bu rap Çok sıkıldım susmuyor suret Öldürüyor içimdeki negatif bu kuvvet Hepatitim sanki kanımdaki ılık su denk Gözyaşıma değmiyorken gördüklerim rulet Oynuyorum her geçen gün yok elimde buket Orta parmak çekiyorken bu sedyeden tupac gibi Geri kalan bu ömre gönül çok tok Yeni parçalanan bu cesette yok yol Gelip alçalamam size yönüm zor sol Yenik olan benim çünkü bende bozuk konsol Benim olan benim kalır başkasından borç yol Elime bir zehir alıp eriyorum hoş ol Hepinize gelir kalın sarin zaten oç bol Beyninize çelik takın gidiyorum Tolstoy gibi