Konuşsun Herkes

Bugünüm olmaz, dünümün aynısı Çalışarak artırırsın bence şansını Kim bilebilir yarını? bilemezsin kaybını Ölçerler sabrını, sınırını, acını Arama, sorma, yalanlarını dinleyemem Kapıda orda, hadi yol al, gideceksen Bende böyleyim, kimse için değişemem Senide olduğun gibi kabullenmem Ah bir durabilsem, hiç kimseyi çekemem Sana değer biçemem, fedakarlık edemem Senden hiç bahsetmem, hiçbir şeyde hissetmem Geriye de dönemem, seni de bekleyemem Çünkü değmedi hiç kimse, ah bunu bir bilebilse Konuşur gereksizce, silerim gerekirse Umurumda değil kimse, anlarsın dinle işte Bu değil serzenişte, o şimdi sessizlikte Rahat ol, rahat ol, konuşsun yine herkes Hayat yor, hayat yor, yine de olmam stres Rahat ol, rahat ol konuşsun yine herkes Konuşsun herkes, konuşsun herkes Rahat ol, rahat ol, konuşsun yine herkes Hayat yor, hayat yor, yine de olmam stres Rahat ol, rahat ol konuşsun yine herkes Konuşsun herkes, konuşsun herkes Çabalama boşuna, gitmedin hoşuma Çıkılmaz onla yola, sadece boş bir çaba Yer yok hiç duygulara, yok kimsenin hatırada Başlar oyunlarına, görülmez böyle vaka Geçer o sorunlar, değişir koşullar Dolar hep boşluklar, verilsin kararlar Şimdide susmuşlar, hadi konuşsunlar Palavra atsınlar, zaten hep haklılar Yok yok sona gelmedik yok Çok çok daha uzun bu yol Kontrol bende biliyor o Kimse içinde ölünmüyor Nedendir bu telaş, var sanki hep savaş Sarmaş dolaş olamam, boşuna bu uğraş Yok ki hiç sırdaş, yalan hep uzaklaş Olmaz onda hiç utanç, kurar hep kumpas Rahat ol, rahat ol, konuşsun yine herkes Hayat yor, hayat yor, yine de olmam stres Rahat ol, rahat ol konuşsun yine herkes Konuşsun herkes, konuşsun herkes Rahat ol, rahat ol, konuşsun yine herkes Hayat yor, hayat yor, yine de olmam stres Rahat ol, rahat ol konuşsun yine herkes Konuşsun herkes, konuşsun herkes