Entrika (ft. Sentez)

Ecmeizna: Sırrım olup anlatılan cümlelere ihanetim Sevenleri küstürdük küfredene biat edip Kündelere riayetim üç sene ye şikayetim Kendine hasım oldu küflenerek kifayetim Yine de bir an geçmiyordu zaman kıskacında Giderek ziyan bekliyordum kanatsız kalınca Bu ağırlığı taşırım ben tamam kıskanın da; Dünya bi avuç toprak ben amaçsız karınca Savaştım kanımla. Misafir bu coğrafya… Araştır tanımla. Bi santim ruh olmazsa. Neye yarar bu beden. Zira hiç kum oynatmaz. Karanlık çukurlarda bi gafil kul doğmakta. Kış olunca ellerinde atkı bere tekmil. Kapandım bi odaya ve tahtı yere çektim. Yaktı gene resmi kader! Aşk mı gelecekti? Bu ruhun adı karınca ve bahtı kelebektir. Yokluğumda var oluşum entrikayla yolum Güven meselesi sebep. Geç bi kaynak olup. Kader sırasında yerim en arkada bekliyorum Şeref meselesi rapçi hep mi kaypak olur. Teknik al raporum dudaklarım düğümlüü Cehennemim kamufleymiş uzak sanıp üzüldüm. Meselemiz bir ruhun yaşaması nirvanayı. Dinlediğin ritim birde bu dakkadır güdümlü Galiba bir an ilahi hilafım virane baki hal riyanız mizahım izahım silahım haki kan figanım siyahlık içte tariz artı gam Rab hitabım afitabım çürümüşse bas git artık ha İşte bariz dahi şarkım yaşamaktır ölüm Kolay. Bir toprağa bir cana ve taşa baktı ölüm. Mesele ruhu teslim etmek kaça sattın ölüm beni. Kıyametten bir nefeslik kaçamaktır ölüm. Sentez: Beynin kirli surlarında konumlandın hasbel kader Inancımın soluk yüzü distopyamda aslen kale Bir intihar mektubunu tamamladı kasten kalem Sürreal bi tablo çizdim orada bile masken var hep. Bir yüzünde burada hala uğrayıpta bi gün al onu Hayat denen tiyatroda hayaller hep figüran olur Gökyüzünün ardında hep kin tutuyor sanki şehir Yağmuruyla tokatlıyor umut denen fahişeyi. Realiteye boğuk bedenim soluk alsada fiilen leşim Gelen her gün bi öncekinden daha da fazla iğrençleşir 15'imden sonra kustu kirli düzeni miğdem peşin Fikirlerimiz cenk ederken zihindeki miğfer meşin. Başlangıçlar umursanmaz yaklaşırken hızla bitime Kin kokan bi verse yazdım ne olursun kızma ritime Hayal kırıklarının eşliğinde raksedip git, hırsla bitilen Bir son beğen düşlerini hapsedip tık izmaritine Derin bi soluk al söndür, sırtımızda izler Kaybettiğin sonu gördüm bıktığında izle Gel, boy verip bak mutluluğu yıktığında hisset Çünkü deniz temiz umutlarını rıhtımında gizler Karanlıkta parlak ışığı gönlü spastik mat görür Umursama onları sen bana astigmat görün Sıradanlaşan dudaklarda daha klasik laf dönün İhtimali yok etmekte kara lastik faktörü Hayat seri katildir ve namlusunda huzur Senin sahte cehenneminin avlusunda buzum Donuk bakışlarım, güneş ses etmedi kışıma Korkak göz bebeklerim kenetlenir ışığa. Tetiği çekmelisin burada yoksan bile Düşüm yeni yıkıntılara konsantre Boşuna çabaladık kaçmış çoktan tren Hayaller bandrollüdür, hayatlar korsandır hep.