Tut Atalar Sözün Kalbi Selim Ol

Tut atalar sözün kalb-i selim ol Gönülden gönüle yol var demişler Gider yavuzluğu tab'-ı halim ol Sert sirke kabına zarar demişler Bilirsin alçağa akmaktadır su Kamilin cahile nasihati bu İkrarını gözet olma abesgü Birdir iman ile ikrar demişler Akıbet-endiş ol gönül dibelik Yetişmez mi sana bu nümunelik Kaçan loru kuşu bulsa bir kemik Evvel ölçer sonra yutar demişler Her kara uzatma elin eteğin Yel kovana döner ahır emeğin Nitekim şaşkını gölde ördeğin Başın kor kıçından dalar demişler Aldanma cihanın sakın varına Düşmeyegör anın ah ü zarına Bugünkü işini koma yarına Yar yıkıldığı gün tozar demişler Kestim bu arsada ben de bir koyun Meydan-ı hünerde gel sen de soyun Feleğin zoruna dayanmaz oyun Katı zor oyunu bozar demişler Gerçi çok cihanda boşa yelenler Kande bilmiyenler kande bilenler Eskiden adettir dağdan gelenler Bağda olanları kovar demişler Dediler bu pendi sordumsa kime Tuz ekmek bilmeze müşkülün deme Kül kömür ye namert lokmasın yeme Gün olur başına kakar demişler Abestir her vara yoğa koşanlar Gahi doğru gahi eğri aşanlar Ağlamaz ne demek kendi düşenler İki gözü bile çıkar demişler Arzeyle bu pendi kendi özüne Dost addetme her güleni yüzüne İncinme dostunun doğru sözüne Doğru söz insana batar demişler Eski mesellerle eylersen amel Kırkların birine olursun bedel Usulü manayı bilmiyen eçhel Solağına davul çalar demişler Bir mürşid-i kamil bulmıyanlara Pirler nasihatin almayanlara Sözünün sübutu olmıyanlara Dipsiz kile bomboş ambar demişler Eşkin at yanına koşulsa güre Huy alır huyundan ol göre göre Hizmet eyler isen eyle bir ere Su aktığı yere akar demişler Çarsu-yü dehirde nice toz kopar Ol vakti gözeten çok takke kapar Helalzade gelir pazarlık yapar Haramzade pazar bozar demişler Adetullah budur ezel ü abad Kul kula sebeptir ey dil-i naşad Baya geda hizmet etmekten murad Bal tutan parmağın yalar demişler Dilden ister isen gıll ü gış gide Meta-ı razını açma haside Kıyma müşteriye az al faide Alan da satandan umar demişler Yar ile ettiğin kavle ver karar Kar etmezsen bari eyleme zarar Aza kanaat et olma temahkar Ucuz satan tezcek satar demişler Ham tamahı gel sen terk eyle elden Elinden çıkmasın der isen özken Deve ahu gibi boynuz isterken İki kulaktan da çıkar demişler Hileyi irtikab etme kıl hazer Denilsin namına bir er oğlu er Sen elin kapısın kakarsan eğer El de senin kapın kakar demişler Irzıyle varamaz eşkıya eve Uslu gez kim seni kamiller seve Harden büyük at var attan da deve Deveden de büyük fil var demişler Güneş balçık ile sıvanmaz ey dil Bizeban da olsa bellidir kamil Kendinden gayriyi beğenmez cahil Kendi çalar kendi oynar demişler Talib-i marifet çekerse emek Yöğrük at artırır yemin giderek Şaire ses ile saz ü söz gerek Yalınız taş olmaz dıvar demişler Kuy-ü dilaraya eylersen akın Hele gafil olma etrafa bakın Karda yürü izin belirtme sakın Arif olur el tez duyar demişler Doyar mı can ü dil bus ü kenare Hicran ü aşk ile leb pare pare Ne giderse gitsin visal-i yare Bir vuslat hezaran dinar demişler Gerek şaki olsun gerekse said Kereminden Kerim eylemez baid Dergeh-i Mevla'dan kesme sen ümid Gün doğmadan neler doğar demişler Kani ol lokmana her urz ü şebe Eller konar topladığın şehbede Bilirsin atalar bir yerde debbe Yıkılır bir yerde dolar demişler Yırtıcı kuşların ömürleri az Bir tek ipte iki cambaz oynamaz Şehrahta kuyuyu kametince kaz Ez kaza ayağın kayar demişler Yüzüm yerde tenim hak ile yeksan Serim kavgalarda halim perişan Gözlerim cemal-i canana hayran Gönül masumudur umar demişler Levni nasayihi pirlerin böyle Durub-u emsali nazm ile söyle Meydan-ı hünerde ağırlık eyle Ağır bassa yeyni ağar demişler Ak(ı)l erişmez bu feleğin işine Dürlü gailesin alma başına İbretle nazar kıl loru kuşuna Evvel ölçer sonra yutar demişler Çoktur bu alemde boşa yelenler Kande bilenler ile bilmeyenler Eskiden adettir dağdan gelenler Bağda olanları kovar demişler Kanaat halkasın bırakma elden Elinden çıkmasın der isen dümen Deve ahu gibi boynuz isterken İki kulaktan da çıkar demişler