Yoksun Artık

Güneş doğdu , Şafak vakti canımın içi . Gitme diye haykırsamda duyamazki sarılı dilim. Aşk denen bu acı boşmu yoksa kanımı kirli ? kalbinde giremediğim o dört odanında kapısı kitli. Söz veripte gitti oysa aşka ramak kala Hayalinle yaşıyorum işte ne var başka kalan bana Uzun sürmez uyanırım birazdan başlar kararmalar Aşkı yaşıyan ben değilimki aşkı yaşar palavralar Senin için aşk sevdiğini aldatmakmı Rüzgar gibi esip geçtin bi an içim yalpalandı Giremediğim o kalbinin yoluna engel rampalardı Bi umut bekliyorum sanırım işim yine şansa kaldı Kalbim kelepçeli ve içindede sen varsın Yetmedimi yaptıkların zaten hepsi veryansın Elimde tek bi fotoğrafın artık ateşi ver yansın Senin kalbinde o bu varken aklımda bak tek kaldın Ben yokum ya şimdi umarım artık mutlusundur. Kim bilir şuan hangi ite saheser bi tutkusundur Ellerin bende değilde eminim birine tutturursun Seni seviyorum derken bile bana bakıp yutkunurdun Beni farketmesende seni izliyorum uzaktan Hayat senin televizyonun gibi bense senin kumandan Hiç bi zaman bıktırmadı bana koyduğun kurallar nereye gidiyosun be kadın kurulucak bir yuvam var